Van 1977 tot 1991 leidde de NSG een slapend bestaan. Door de zorgelijke
toestand van de ontwikkelingen in de SU was de belangrijkste reden om de
NSG nieuw leven in te blazen. De ontdekkingen in Irak speelde ook mee.
De leveranties van 'dual use'-goederen en technolo-gie door veel Westerse
landen hadden bijgedragen aan het Iraakse programma. Daarom kondigden de
NSG-landen in 1992 nieuwe exportrichtlijnen af waar veel meer 'dual use'-goederen
ondervielen.
De aangesloten landen streefden toen naar een zo groot mogelijke aanvaarding
van de NSG-voorschriften, vooral bij de nieuwe exporterende landen die
nog niet aangesloten waren bij de NSG. Men was bang dat deze landen zich
niet zouden houden aan de exportregels , al bleek deze vrees ongegrond.
Deze landen hadden niets te winnen door zich niet aan de internationale
export-regels te houden. Hoewel op korte termijn financieel voordeel te
halen was, woog dit waarschijnlijk niet op tegen de nadelen van verminderde
veiligheid op lange termijn. Deze landen zijn nu bijna allemaal toegetreden
tot de NSG, dat nu 32 leden telt. Het belangrijkste ontbrekende lid is
China. De NSG ontbreekt het aan mogelijkheden om sancties in te stellen
tegen overtreders van de voorschriften. Deze voorschriften worden ook niet
door elk land even streng toegepast. Voor de controle is de NSG veelal
aangewezen op de IAEA. Dit versterkt de positie van het IAEA weer.
Argentinië en Brazilië zijn voorbeelden waaruit blijkt dat
het ontzeggen van technologie duidelijk werkt.
In de eind jaren '70 kwamen de verschillende Europese landen steeds
meer tot een op elkaar afgestemd exportbeleid, dit kwam door de grote Amerikaanse
druk. In 1990 kondigde Duitsland aan om voortaan volledige waarborgen
te eisen, waarna de rest van de EG volgde. Toch wilden niet alle landen
hun eigen goedwerkende controles opgeven voor de interne markt. Zij wezen
op de "strategische goederen"-uitzondering en waren bang dat deze bij de
landen met zwakke controle de grens overgaan naar ongewenste bestemmingen.
Handel in nucleaire goederen valt onder Euratom en is uitgezonderd van
de interne markt. 'Dual use'-goederen zouden wel hieronder kunnen vallen
vanwege civiele toepassingsmogelijkheden. Echter, het militaire karakter
zou de goederen daarvan uit kunnen sluiten. De nationale wetgeving in de
EG verschilde sterk op het gebied van export-controle. Uit een onderzoek
van het directoraat 17 Energie van de EG bleek dat de bijna identieke lijsten
van de verschillende lidstaten in de praktijk zeer verschillend werden
toegepast. In december 1994 nam de EU-wetgeving aan voor de controle
op export van 'dual use'-goederen. Hieronder vallen alle goederen
die gebruikt kunnen worden voor NBC-wapens.