India ziet de Chinese hulp aan Pakistan als bedreigend, het vreest een
insluiting door de twee landen en wil daarom vasthouden aan de nucleaire
optie. Daarnaast vreest het de expansiedrang van China in de regio, die
zich steeds duidelijker manifesteert in bijvoorbeeld de claim op de Spratly-eilanden
en het streven naar invloed in Birma. Plannen voor een Chinees radarstation
in Birma, zou China in staat stellen om nog makkelijker marine- en raketcommunicatieverkeer
te volgen.
India is zijn belangrijkste steun en wapenleverancier, de SU, kwijt
en probeert nu via joint-ventures en gezamenlijke oefeningen toegang tot
nieuwe militaire technologie te krijgen. Ook de Niet-Gebonden-landen tellen
niet meer mee. Daarnaast zijn China's economie en leger sterk gegroeid
en zetten donor-staten India onderdruk om aan te schuiven bij de non-proliferatie
regime. Pakistan is zijn belangrijke positie na de terugtrekking van de
SU uit Afghanistan kwijt en kan niet meer rekenen op gunstige wapenleveranties.
Chinees-Indiaase betrekkingen worden steeds beter. Daarnaast heeft het
te maken met grote Indiaase militaire uitgaven.
De herinneringen aan eerdere conflicten spelen voor beide landen hierbij
natuurlijk ook een rol. Hoewel China's kernmacht nooit is gebruikt tegen
India, vreest het nucleaire chantage door China. Deze vrees wordt
versterkt nu China over een second strike capaciteit (tegen VS en Rusland)
beschikt en steeds meer nucleaire onderzeeërs heeft. Nu China
door het uiteenvallen van de SU geen dreiging meer in het noorden heeft,
zal India de Chinese dreiging als erger ervaren.
In zowel India als Pakistan wordt steeds vaker gespeculeerd over openlijke
kernmachten. De huidige situatie zou niet geloofwaardig genoeg zijn
en voor een instabiele relatie zorgen. Dit zou de kans op oorlog, door
miscommunicatie, vergroten. Daarnaast zou de veiligheid van kernkoppen
niet gewaarborgd zijn en zou een lancering zonder toestemming mogelijk
zijn. Openlijke kernmachten zouden de stabiliteit vergroten, omdat
dan duidelijk zou worden welke acties nucleaire reacties zouden uitlokken.
Daarnaast zou de zeggenschap over de wapens in wetten vast gelegd kunnen
worden, hetgeen de veiligheidsmaatregelen zou versterken.
Sommigen in Pakistan hopen met het bezit van kernwapens een interventie
van buitenaf te kunnen bewerkstelligen. Hetzelfde gold voor Zuid-Afrika.
Daarnaast zouden dan de kosten van de conventionele troepen omlaag kunnen.
Het kiezen voor een openlijke kernmacht brengt veel nadelen met zich
mee, zoals een wapenwedloop die economie ruïneerd, het zou de Chinese
dreiging niet verkleinen en zelfs een wapenwedloop met dat land kunnen
uitlokken . Het zou een rechtvaardiging van het nucleaire programma van
de ander inhouden. Daarnaast moet een openlijke kernmacht constant
gemoderniseerd worden om geloofwaardig te blijven. Tevens kunnen kernwapens
niet conventionele troepen vervangen.
Hoewel het argument is dat het de stabiliteit zou vergroten, kan de
werkelijke reden prestige zijn. In beide landen wordt het nucleaire
programma gezien als een bewijs van nationale trots en internationaal prestige
en kan daarom op grote binnenlandse steun rekenen. Dit kan op zich een
argument voor verder voortgang worden.
Beide landen zullen niet snel de wapens opgeven, maar ook niet snel
voor een openlijke kernmacht kiezen. Men werkt aan de verbetering van de
relatie en een aantal vertrouwenwekkende maatregelen na de crisis van 1990
afgesproken . Zo zijn o.a. afspraken gemaakt over het gebruik van
elkaars luchtruim, het informeren over te houden oefeningen, het niet aanvallen
van elkaars nucleaire installaties en het instellen van een militaire Hotline.
In de zomer van 1997 zullen de tweede landen nieuwe vredesbespreking gehouden
worden. De centrale kwestie hierbij is Kashmir, waarbij het gaat over het
bestaansrecht van de twee landen. India heeft Kashmir, met een moslim meerderheid,
nodig als ondersteuning van de claim dat het een seculiere staat. Pakistan
heeft zonder Kashmir geen bestaansrecht als Islamitische staat. Pakistan,
dat voortkomt uit India, is bang dat India naar hereniging streeft. Ook
China en India hebben afspraken getekend die moeten helpen de grensgeschillen
op te lossen.