UNCTAD (United Nations Conference on Trade And Development)

 

UNCTAD is opgericht in 1964 door de Algemene Vergadering van de VN op initiatief van de ontwikkelingslanden en de landen uit het voormalige Oostblok. Het is een permanente organisatie die aanbevelingen doet ter bevordering van de handel en ontwikkeling van de ontwikkelingslanden.

De oprichting kwam tot stand als een soort tegenhanger van de GATT; de GATT gaat immers uit van gelijkwaardigheid tussen de landen die lid zijn en daardoor zijn de ontwikkelingslanden uiteraard in het nadeel. Binnen de UNCTAD moe(s)t gezocht worden naar nieuwe gedragsregels m.b.t. handel en ontwikkeling.

 

Structuur:

 

De groep van 77 (de initiatiefnemers uit de derde wereld) bedongen dat de beginselen van UNCTAD er op gericht zijn de ontwikkelingshulp op een meer structurele basis te doen plaatsvin­den. UNCTAD komt eens in de 4 jaar bijeen, de Raad van Handel en Ontwikkeling minstens 1 keer per jaar, in gespecialiseerde organen als de Cie's voor grondstoffen, eindprodukten en halffabrikaten, financiėle en monetaire problemen, scheepvaart en overdracht van technologie.  Daarnaast zijn er verschillende werk- en studiegroepen:

 

Alg. Verg. VN

 

UNCTAD

 

Secretaris Generaal

 

Raad van Handel en Ontwikkeling

 

Commissies

 

 

 

 

De UNCTAD in vogelvlucht:

 

UNCTAD I    (1964)  :  Oprichting

UNCTAD II   (1968)  :  0.7 % BNP regeling

UNCTAD III  (1972)  :  IMF stelt de groep van 20 in met als doel hervormingen voor te

                       stellen van het IMF (resolutie handvest voor de Economische

                       Rechten en Plichten van Staten)

UNCTAD IV   (1974)  :  Onderhandelingen over de grondstoffenhandel. Moeizaam overleg tussen                               Noord en Zuid

UNCTAD V    (1979)  :  Geen resultaten

UNCTAD VI   (1983)  :  Idem

UNCTAD VII  (1987)  :  In crisissfeer gehouden vergadering over de oprichting van een

                       grondstoffenfonds en schuldenproblematiek

UNCTAD VIII (1992)  :  Hervormingen van instelling en een nieuwe aanpak van internationa­le                                                                                          samenwerking

terug naar internationale organisaties