Pakistan 
Als reactie op de Indiaase proef werd in Pakistan het eigen nucleaire
programma, dat al eerder was begonnen, versneld. Het idee hiervoor was
ontstaan na de oorlog met India in '65. Het standpunt werd gelijker tijd
gebruikt in de politieke strijd tussen Bhutto en president Khan. Het was
toen echter nog een minderheidsstandpunt. Het besluit hiervoor was
genomen in 1972, een jaar na de derde oorlog met India waarbij Pakistan
bijna de helft van zijn grondgebied (het huidige Bangladesh) was kwijt geraakt. Bhutto was nu president en koos hiervoor zodat Pakistan
internationaal en in de Islamitische wereld aan prestige zou winnen, hetzelfde
gold voor Bhutto's eigen prestige in Pakistan. De kernwapens moesten
ook een tegenwicht vormen tegen de conventionele overmacht van India.
Pakistan heeft deels door spionage vorderingen in zijn nucleaire programma
kunnen maken.
Door de Sovjet-invasie in Afghanistan in 1979 kreeg Pakistan veel militair
materieel geleverd door de VS, waardoor de militaire positie ten opzichte
van India verbeterde. Hierdoor nam de behoefte aan kernwapens af.
In 1985 werd het Pressler-amendement aangenomen. De Amerikaanse regering
werd verplicht te kunnen verklaren, dat Pakistan niet in het bezit was
van kernwapens of alle onderdelen voor kernwapens, voordat Pakistan wapens
kon ontvangen. In 1990 verdacht men Pakistan van het maken van kernen voor
de nucleaire explosieven, waarna alle militaire leveranties werden gestaakt.
De verklaring van de Pakistaanse regering dat het nucleaire programma sinds
1991 bevroren was, maakte niets uit. De veranderde situatie na de
val van de Berlijnse Muur was waarschijnlijk om de kernen te maken. Pakistan
kon alleen het kernwapenprogramma terugdraaien tot het niveau van 1987,
maar weigerde dit, omdat India dan een te grote voorsprong kreeg. India
ging namelijk door met het verder ontwikkelen van de wapens.
NUCLEAIRE STRATEGIE
Pakistan als kernwapenstaat (komt nog)
terug naar tweede golf